1:00 ‘Ik word wakker van mijn gsm. Eurotransplant heeft een hart ter beschikking voor een UZA-patiënt. Ik zet mijn computer aan, roep de gegevens op en bel intussen de transplantcardioloog van wacht. Samen overlopen we de informatie: de echo van het hart, de bloeduitslagen, de voorgeschiedenis van de donor, leeftijd, gewicht, lengte … Het ziet er goed. De cardioloog zal overleggen met de cardiochirurg en mij terugbellen. Binnen het half uur moeten we beslissen. Ik neem alvast contact op met de vliegtuigfirma, want we moeten naar Würzburg.’
1:20 ‘De cardioloog laat weten dat we het hart aannemen. Ik bel Eurotransplant en bevestig bij de vliegtuigfirma dat we een privéjet nodig hebben. Zij zoeken uit op welke luchthaven we terechtkunnen. De operatie voor de buikorganen staat in Duitsland ingepland om 7 uur. Ons team wordt om 8 uur verwacht voor de hartoperatie. De cardioloog verwittigt nu ook onze patiënt en een tweede operatieteam. De patiënt moet meteen naar het UZA komen om voorbereid te worden voor de transplantatie. Ik regel intussen een ambulance om ons naar Deurne te brengen en overleg verder met Eurotransplant, de vliegtuigfirma en het ziekenhuis dat ons zal laten ophalen op de luchthaven van Würzburg.’
3:30 ‘Alles is geregeld. Door de adrenaline zal er van slapen niks meer in huis komen. Ik probeer nog wat te ontspannen in bad, met mijn telefoon naast mij natuurlijk.’
5:45 ‘Ik maak me klaar om te vertrekken naar het UZA. Ik bel mijn collega Gerda Van Beeumen en vraag of zij de komende uren back-up kan zijn terwijl ik in Duitsland ben. Wij zijn elk om beurt twee weken van wacht, dus eigenlijk is zij momenteel vrij …’
6:15 ‘Het team verzamelt in het UZA: de cardiochirug, de assistent, de perfusionist en ikzelf.’
6:30 ‘We laden het materiaal in het prioritaire voertuig en we vertrekken naar de luchthaven van Deurne.’
7:00 ‘In Deurne laat de piloot ons weten dat we door de ochtendmist niet kunnen landen in Würzburg. Een serieuze tegenvaller. We kunnen vliegen op Frankfurt, maar dat betekent nog een extra uur rijden. Ik vraag de collega’s in Würzburg om de operatie voor de buikorganen wat uit te stellen. Zij regelen intussen ook het transport vanaf de luchthaven in Frankfurt.’
7:15 ‘We zijn vertrokken. De piloot heeft voor koffie en ontbijt gezorgd. Ik lees een beetje.’
8:30 ‘Aankomst in Frankfurt. Geen ambulance te zien. De chirurg lacht en gaat koffie drinken. Jij lost dat wel op, zegt ze. Blijkbaar heeft ook de ambulance vertraging door de mist.’
9:15 ‘We kunnen eindelijk vertrekken naar het ziekenhuis. Onderweg belt de piloot: hij kan doorvliegen naar Würzburg en ons daar oppikken. Zo winnen we tijd.’
10:15 ‘De abdominale chirurgen zijn al klaar. Ons team gaat aan de slag.’
11:15 ‘Het hart wordt gespoeld, verwijderd uit het lichaam van de donor, verpakt en op ijs gelegd. Dan is het inpakken en wegwezen. Nu telt elke minuut, want binnen de vier uur moet het hart ingeplant zijn bij de ontvanger. Ik verwittig het team in het UZA: het hart voldoet aan de verwachtingen en dus mogen ze met de operatie beginnen. Een verlossend telefoontje voor de patiënt die al die uren in spanning wacht.’
11:35 ‘De ambulance brengt ons tot naast het vliegtuig. De piloot heeft al één motor gestart. Het materiaal gaat in de bagageruimte, het hart gaat met ons mee in de cabine. Ik bel de chauffeur die ons moet ophalen in Deurne en we verwittigen de collega’s over de geschatte aankomsttijd.’
12:30 ‘We landen in Deurne. De ambulance wordt tot aan het toestel gebracht en we laden alles over. Met zwaailichten en sirenes gaat het richting UZA.’
12:40 ‘Aankomst op de spoedafdeling. De chirurgen lopen met het hart door naar het operatiekwartier. Het hart wordt nog een laatste keer geïnspecteerd. Ik breng intussen bloedstalen van de donor naar het labo voor een laatste controle van de bloedgroep. Binnen de tien minuten hebben we de uitslag. De chirurgen kleden zich intussen om. De bloedgroep is bevestigd. De implantatie kan beginnen.’
14:00 ‘Operatie geslaagd. Het hart klopt terug. Dat geeft enorm veel voldoening, zeker na al die onverwachte gebeurtenissen van vanochtend. I love it when a plan comes together. Intussen heb ik nog een aantal formaliteiten geregeld en mijn collega laten weten dat ik de wacht terug overneem. Maar nu eerst naar huis, om wat slaap in te halen. Met mijn telefoon naast mij natuurlijk.’
17:45 ‘Ik word opnieuw gewekt door mijn gsm. In een van onze donorziekenhuizen is de hersendood vastgesteld bij een slachtoffer van een verkeersongeval. Ik ben direct klaarwakker, adrenaline terug de hoogte in. Even opfrissen en naar het donorziekenhuis. We zijn opnieuw vertrokken voor 12 à 24 uur …’
