Linsey, hoe verliep de eerste maand op jullie nieuwe afdeling?
“Heel erg vlot. Enerzijds waren we als team goed voorbereid, anderzijds zorgt het kunnen opstarten in een nieuwe ‘frisse’ omgeving ook voor structuur en een goede organisatie. Daar hou ik wel van.”
“Op onze nieuwe eenheid is centraal ook werkruimte voorzien voor onze artsen. Dat ze fysiek op onze afdeling zitten, zorgt ervoor de het contact en de communicatie tussen onze artsen en verpleegkundigen nog vlotter loopt. We springen sneller bij elkaar binnen om een vraag te stellen. Dat we zo dicht bij elkaar staan, komt onze zorgverlening alleen maar ten goede.”
Toen ik door de gang passeerde, kwam ik heel wat vrolijke en spontane gezichten tegen. Met wat ik ook van jou hoor, lijkt het erop dat de sfeer in het team hier ook echt wel goed zit.
“Absoluut. Professor Erika Vlieghe, die aan het hoofd staat van de afdeling, is van nature ook een toegankelijke persoon en heel erg begaan met haar team. Ze komt regelmatig langs om te horen hoe het met ons gaat. En die mentaliteit sijpelt voelbaar doorheen de hele dienst infectieziekten. Ook met onze secretaresse Kim werk ik al jaren samen. Je kan haar alles vragen, ze weet zoveel over onze dienst en ze is een ware steunpilaar voor de collega’s.”
De poule van verpleeg- en zorgkundigen is een mix van collega’s die al langer in het UZA werken en ook nieuwe collega’s. Hoe loopt dat?
“We wisten al langere tijd dat de originele verpleegafdeling longziekten & infectieziekten en tropische geneeskunde gesplitst zou worden in twee aparte verpleegeenheden. Dat was nodig om als referentieziekenhuis voor infectieziekten aan de groeiende zorgvraag te kunnen voldoen. Iedere verpleeg- of zorgkundige heeft dan ook heel bewust de keuze kunnen maken om zich verder te specialiseren binnen longziekten of binnen infectieziekten. Dat maakt ook dat we met een heel gemotiveerd verpleegkundig team zijn.”
“Er zijn intussen ook al 5 nieuwe collega’s bij ons. Zij zijn stapsgewijs opgestart en meteen op sleeptouw genomen door de collega’s die het UZA al langer kennen. Bijkomend zijn we nog op zoek naar een drietal nieuwe verpleegkundigen. Je voelt een grote collegialiteit en zin om deze nieuwe uitdaging te starten. Eén van de verpleegkundigen is thuis verschillende plantjes aan het stekken om onze afdeling huiselijk te maken, een andere collega is alvast fotokaders gaan sprokkelen in de kringloopwinkel. Je voelt aan alles dat we samen die teamsfeer hoog willen houden.”
Hoe ervaren patiënten hun opname op de nieuwe afdeling?
“We merken dat we veel vertrouwen krijgen van patiënten. Ze zien dat onze afdeling gesloten is, dat we over speciale drukkamers beschikken en dat we als zorgverleners nauwlettend de juiste beschermingsmiddelen gebruiken om een veilige zorg te kunnen bieden. Dat we hun kamer binnenkomen in beschermkledij schrikt hen niet af, ondanks dat toch wel indrukwekkend kan zijn. We krijgen vaak de reactie: ‘Die mensen weten waar ze mee bezig zijn’.”
“Het is ook wel zo dat onze verpleegkundigen zich specifiek kunnen toeleggen op één specialisme, namelijk infectieziekten, en daar diepgaande kennis over kunnen opbouwen. Dat voelen patiënten ook. We staan er op dat alle verpleegkundigen elke twee à drie maanden bijkomende opleidingen volgen.”
Waarom was deze afdeling infectieziekten zo nodig voor de toekomst?
“We reizen steeds meer en brengen zo ongewild ook virussen en ziekten in beweging. De COVID-pandemie heeft ons allen doen inzien dat het heel snel kan gaan.”
“Dat we nu beschikken over een gespecialiseerd team in deze hoogtechnologische setting is uniek in België. Naast de nieuwe verpleegafdeling hebben we in het UZA ook een HLIU (High Level Isolation Unit) waar we bijvoorbeeld patiënten met (vermoeden van) ebola volledig afgezonderd kunnen behandelen. Iedere verpleegkundige op onze afdeling is ook specifiek getraind om de klok rond patiënten in de HLIU te kunnen opvangen, samen met de collega’s van spoed en intensieve zorg.”
“We zijn beter voorbereid om ons klaar te stomen voor eventuele nieuwe uitbraken of epidemieën in de toekomst. Infectieziekten evolueren snel, maar ook de behandelingen die voorhanden zijn. Ik heb in mijn carrière al heel wat zien veranderen. Dat maakt deze job ook net zo spannend, het gaat nooit vervelen. Patiënten komen vaak binnen met bepaalde symptomen van een ongekende oorzaak. Dan is het zoeken en observeren, alle puzzelstukken bijeen leggen met het hele team tot we een verklaring hebben.”
Gesproken over jouw carrière, je bent zelf doorgegroeid van zorgkundige tot hoofdverpleegkundige in het UZA.
“Klopt, gek hé! In 1999 ben ik op 23-jarige leeftijd in het UZA gestart als zorgkundige. Ik ben zelf van het Gentse, maar had geen twijfels: in Antwerpen ging ik mijn carrière starten. En ik maak elke dag nog steeds de verplaatsing van thuis naar het UZA met een grote glimlach.”
“Mijn hoofdverpleegkundige destijds geloofde in mij en mijn capaciteiten. Dat bracht me terug naar de schoolbanken waar ik verpleegkundige A2 ging studeren en met onderscheiding afstudeerde. Terwijl ik in het UZA veel praktijkervaring opdeed, bleef het kriebelen om te blijven bijstuderen. In 2010 kon ik op één jaar tijd mijn diploma verpleegkunde A1 behalen, en in 2011 deed ik zelfs een postgraduaat oncologie om mijn patiënten chemotherapie te kunnen blijven toedienen. Door mijn intussen jarenlange ervaring op de afdeling kan ik nu de stap maken naar hoofdverpleegkundige. Ik weet nog dat prof. Vlieghe naar me toe kwam en zei: ‘Linsey, wij worden hier samen oud. Denk er maar eens over na. Ik denk dat je dat heel goed zou doen als hoofdverpleegkundige’.”
