'Herboren dankzij nierdonor'

Als dertiger al wist Jeff (64) dat hij rond z'n zestigste een donornier zou nodig hebben. En inderdaad, een maand nadat hij zestig werd, onderging hij een niertransplantatie. 'Een prachtig geschenk.'

Zijn huisarts verwees hem destijds naar het UZA omdat hij regelmatig last had van een hoge bloeddruk. Dertig was Jeff toen. 'In het UZA werd vastgesteld dat ik aan een aangeboren nierziekte lijd, waarbij zich cystes in mijn nieren vormen. Daar bestond destijds nog geen behandeling voor, maar mijn nierwerking was gelukkig nog heel behoorlijk. Vanaf toen ging ik jaarlijks op controle en werd de evolutie van mijn nierfunctie nauwgezet opgevolgd. Daaruit kon mijn nierspecialist afleiden wanneer ik vermoedelijk aan de dialyse zou moeten: hij schatte dat dat rond m'n zestigste zou zijn.  

Ik stopte die gedachte ergens weg in m'n achterhoofd, maar lette wel heel bewust op mijn gezondheid en sportte veel. Fysiek heb ik nooit ergens last van gehad. Maar toen ik 57 was, zag mijn arts dat het stilaan tijd werd voor dialyse. 'Als je nog een grote reis wil maken, doe je dat beter nu', zei hij me. Mijn vrouw en ik zijn toen naar Australië gereisd.

Dialyse op hotel

Niet lang daarna werd ik op de wachtlijst gezet voor een niertransplantatie en ben ik gestart met buikvliesdialyse 's nachts (waarbij de dialyse via het eigen buikvlies gebeurt, red.). Elke avond koppelde ik mezelf aan en tegen de ochtend was de behandeling voltooid. Zo'n dialyse beperkt weliswaar je vrijheid: ik moest altijd op tijd m'n bed in en moest me aan een strikt dieet houden. Maar al bij al viel het mee. We gingen zelfs op fietsvakantie in Nederland en lieten de dialysevloeistof dan gewoon leveren in ons hotel.

Na dik twee jaar kwam dan dat ene telefoontje, een maand na mijn zestigste verjaardag. Dat er een donornier voor mij was. Ik stond aan de grond genageld. Tien dagen na de ingreep was ik alweer thuis. De herstelperiode was best intensief, maar toch voelde ik mij als herboren. Ik hoefde niet meer aan de dialyse, kon weer alles eten. Ik ben mijn donor enorm dankbaar, evenals het UZA voor zijn professionele en menselijke aanpak. Om iets te kunnen terugdoen heb ik een website rond orgaandonatie opgericht. Als je weet dat één orgaandonor vier of vijf mensenlevens kan redden, kan ik mensen alleen maar aanmoedigen om zich als donor te laten registreren.'

www.laatjenuregistrerenalsorgaandonor.be

Aangemaakt op
Laatste update op