‘Er kon altijd een babbeltje af’

Guy (65) onderging een zware operatie aan de pancreas

20 september 2023

Een scan na wat achteraf onschuldige rugpijn bleek, bracht bij Guy (65) cystes in de pancreas aan het licht. Op termijn konden die uitgroeien tot kanker. Intussen onderging hij een zware operatie om ze te laten verwijderen. ‘Als ik bedenk waaraan ik ontsnapt ben, kan ik alleen maar heel dankbaar zijn’, zegt Guy.

Nooit zul je Guy horen klagen over de slechte staat van de Belgische wegen. Want aan die ene put heeft hij waarschijnlijk zijn leven te danken. ‘Tijdens een rit met de scooter, in 2016 was dat, reed ik door een gat in de weg’, vertelt Guy. ‘Ik voelde de slag nog lang en was bang dat mijn nieren geraakt waren. Mijn huisarts raadde een CT-scan aan. Met mijn nieren bleek niets mis, maar er waren wel cystes in mijn pancreas te zien. Een toevallige vondst dus.’

Zwaard van Damocles

Guy kwam bij UZA-chirurg prof. dr. Geert Roeyen terecht. Bijkomend onderzoek bracht relatief goed nieuws: de cystes waren niet kwaadaardig, maar konden dat op termijn wel worden. Guy had de keuze: meteen een operatie ondergaan of de cystes jaarlijks laten opvolgen. Hij koos voor het laatste. ‘Prof. Roeyen verzekerde me dat dat soort cystes maar heel traag evolueert. Bovendien was de ervaring met robotgeassisteerde pancreasoperaties op dat moment nog relatief klein. Ook dat was een argument om te wachten.’

Als zwaard van Damocles kon het weliswaar tellen. Guy: ‘Ik wist dat ik op een afgrond afstevende en het zaak was om tijdig te stoppen. Maar ik panikeer niet snel. En ik had het volste vertrouwen in prof. Roeyen. Bij elke controle gaf hij veel uitleg, ook over wat een eventuele operatie zou inhouden en wat daarvan de mogelijke gevolgen waren.’

Guy geniet weer als vanouds van zijn hobby’s zoals schilderen, zeilen, golfen en motorrijden.

Zware ingreep

In oktober 2022 bleek uit een MRI dat de cystes van kleur en structuur waren veranderd. Tijd om ze eruit te halen, oordeelde prof. dr. Geert Roeyen. Tijdens een zogenaamde whipple-operatie zouden hij en collega dr. Vera Hartman een deel van de pancreas en de maag wegnemen, en nieuwe verbindingen tot stand brengen met de darmen en de galwegen. Een zware operatie met een revalidatie van drie maanden. Zo’n 40 procent van de patiënten maakt complicaties mee, gaande van een vertraagde maagwerking tot een pancreasfistel of een nabloeding. De ingreep zou met de robot gebeuren.

Guy herinnert zich nog hoe overweldigd hij was toen hij die maandagochtend werd binnengereden in de operatiezaal. ‘De zaal was erg groot, en ook die robot was gigantisch. “Doe dat goed”, heb ik nog grappend tegen prof. Roeyen gezegd. Maar veel heb ik er niet van geweten: ik werd snel onder narcose gebracht.’ De operatie duurde meer dan negen uur. Omdat de chirurgen de cystes breder moesten wegsnijden dan eerst gedacht, schakelden ze na verloop van tijd alsnog over op klassieke chirurgie.

Geen vraag te veel

Ook aan zijn tijd op de ontwaakafdeling heeft Guy alleen vage herinneringen. ‘Die eerste uren zijn natuurlijk niet prettig. Door de pijn aan mijn buik kon ik mezelf amper verleggen en ik mocht ook zo goed als niets drinken. Gelukkig waren de verpleegkundigen erg attent. Ik hoefde maar een kik te geven, en ze stonden er al. Geen vraag, hoe onbenullig ook, was te veel.’

Gelukkig waren de verpleegkundigen erg attent. Ik hoefde maar een kik te geven, en ze stonden er al.

Na de operatie verbleef Guy nog tien dagen in het UZA. De ergste pijn was na een kleine vijf dagen achter de rug. Guy: ‘De dag na mijn ingreep stond de kinesitherapeut al aan mijn bed. Ook nu werd ik heel goed verzorgd: niet alleen zij, maar ook de verpleegkundigen, de diëtiste, de sociaal assistent, de poetsvrouw, allemaal waren ze even vriendelijk en behulpzaam. Hoe druk ze het ook hadden, een babbeltje kon er altijd af.’

Terug thuis verliep de revalidatie verrassend vlot. Eind maart, amper twee maanden na zijn operatie, stond Guy alweer op het golfterrein. ‘En ik heb nog gewonnen ook’, zegt hij met een knipoog. Ook zijn andere hobby’s, zoals zeilen en schilderen, pikte hij snel weer op. En ook op andere vlakken gaat het goed. Zo kan Guy opnieuw alles eten wat hij wil. Hij is er zich van bewust dat hij veel geluk heeft gehad. Samen met zijn vrouw geniet hij daarom nog meer dan vroeger van het leven. ‘We zijn elke dag dankbaar. Ik denk nu meer dan ooit: laat ons maar vooral de dingen doen die we graag doen’, besluit Guy.