‘Rupert heeft op heel veel mensen in het UZA een grote indruk gemaakt’, zegt oncoloog prof. dr. Sevilay Altintas. ‘Hij was een heel sociale, positieve jongeman, die bovendien heel strijdvaardig was. Ik zal nooit vergeten hoe we hem nog enkele maanden extra hebben kunnen geven, tot na de geboorte van zijn zoontje. Hij was eigenlijk uitbehandeld, maar als je zo’n jonge man daar ziet liggen, met een zwangere vrouw naast hem ... Collega dr. Jan Van den Brande en ik hebben uiteindelijk beslist om hem nog een laatste keer chemo te geven, hoewel dat een enorm risico was. Rupert was zo verzwakt dat hij door de chemo zelf had kunnen sterven. Uiteindelijk heeft hij het goed verdragen en heeft hij de geboorte van zijn zoon en zijn eerste levensmaanden toch nog kunnen meemaken.
Rupert leeft voort
Hij was ons heel dankbaar dat hij die kans nog heeft gehad. Dat zijn zoon op de verjaardag van mijn dochter was geboren, was geen toeval volgens hem. We hebben contact gehouden tot op het einde. Rupert blijft mij vooral bij omdat hij zo enorm heeft gestreden en tijdens zijn ziekte volop heeft geleefd. Hij heeft er zich nooit aan overgegeven. Uiteindelijk leeft hij tot op vandaag nog voort, in zijn gezin en in zijn benefietorganisatie Hope. Zo kreeg de kinderafdeling vorig jaar nog een interactief speelbusje Hope on wheels van Ruperts organisatie.’
www.hopebenefiet.be
facebook.com/HopeBenefietEvents
