‘Ik had jaren gewerkt aan het ontwerp van een nieuwe lens, en dan komt de dag dat je klaar bent om ze voor het eerst bij een patiënt in te planten. Net in die periode kwam er een meisje op consultatie: nog maar 4 jaar en al cataract. Door haar leeftijd was zij de ideale kandidaat. De nieuwe techniek kon haar immers voor de rest van haar leven genezen. Voor mij was het de laatste stap in een heel lang proces, maar tegelijk een heel spannend moment. Het is immers dubbel: na vele jaren hard werk kun je eindelijk bewijzen dat de techniek die je bedacht hebt, echt werkt en echt beter is, maar het blijft natuurlijk wel een klein kind …
Uiteindelijk heeft mijn lens haar echt een nieuwe start in het leven kunnen geven. Dat wist ik op de eerste consultatie na de operatie, toen ze binnenkwam met een tekening voor mij. Die heb ik nog altijd en ik zal ze ook altijd bewaren. Het was de mooist denkbare beloning. De tekening was een bewijs dat ze de operatie goed had doorstaan, maar vooral dat ze haar volledige zicht terughad. Ze had immers alle kleuren van het palet gebruikt, iets wat ze voordien zeker niet had gekund. Intussen is die patiënte 14 jaar, en nog steeds is alles in orde.’
