DagUZA-Yoica

Ze zou nooit zonder rolstoel kunnen, waarschuwden artsen Yoica. ‘Watch me’, dacht de wielrenster, die haar voet verloor in een verkeersongeluk. Vandaag staat haar rolstoel stof te verzamelen in het tuinhuis.

Aan wilskracht had Yoica nooit een gebrek. Naast haar fulltime job als uitzendconsulente trainde ze 15 à 20 uur per week als wielrenster. Het was tijdens een van die trainingen dat haar leven drastisch veranderde.

Ter plaatse geamputeerd

‘Op een rotonde vlak bij mijn huis ben ik onder de wielen van een vrachtwagen terechtgekomen. Mijn voet was ter plaatse geamputeerd. Bijna een half uur heb ik op de ambulance moeten wachten. Gelukkig was ik dankzij mijn vorige job als veiligheidsagente vertrouwd met EHBO. Ik heb zelf mijn been afgebonden.’

Geen prothese

‘De ambulance heeft me naar een ziekenhuis in Gent gebracht. Zo’n 14 operaties heb ik er ondergaan. Helaas was een prothese niet mogelijk, vertelden ze me. Na vijf maanden begon er bovendien een stuk bot door mijn huid te priemen. Omdat ik veel positiefs had gehoord over dr. Somville in het UZA wilde ik bij hem raad gaan vragen. Dr. Somville was intussen met pensioen, en ik werd doorverwezen naar dr. Nuyts.’

Fysieke en mentale steun

‘Dr. Nuyts stelde mij meteen gerust: ik zou weer kunnen stappen. Hij heeft mijn been een stukje verder geamputeerd, zodat er ruimte was voor een prothese. Tijdens het hele proces heeft hij me hard gesteund. Niet alleen fysiek, ook mentaal.’

‘Ook de teams van wondzorg, kine en ergo waren bijzonder efficiënt en sympathiek. Ze doen er alles aan om je verblijf in het ziekenhuis zo aangenaam mogelijk te laten verlopen.’

 

Yoica-DagUZA

 

Tere huid

‘De artsen en de medische teams hadden me wel gewaarschuwd. Een groot stuk van de huid aan mijn onderbeen is getransplanteerd, en dus heel teer. Ik zou nooit zonder rolstoel kunnen. Watch me, dacht ik. Door veel te oefenen draag ik nu mijn prothese de hele dag door. Mijn rolstoel heb ik in het tuinhuis geparkeerd.’

‘Intussen ben ik ook weer aan het sporten. Ik doe mijn huishouden, ga wandelen met de hond, en sinds kort ben ik stilletjes aan zelfs weer aan het fietsen! Ik wil een zo gewoon mogelijk leven leiden. Een beperking hoeft voor mij geen beperking te zijn. Voor alles bestaat een oplossing. Zolang je er maar in gelooft.’

 

Voor alles bestaat een oplossing. Zolang je er maar in gelooft.

Aangemaakt op
Laatste update op