Team muziektherapie
Via muziek kunnen de kinderen expressie geven aan hun emoties. Maar het is natuurlijk ook gewoon tof. Het kan even goed een moment van ontspanning of van genieten zijn. Of van verbondenheid met ouders, grootouders, broers of zusjes die toevallig aanwezig zijn.
Ik werk met alle leeftijden. Bij de kleinsten, soms nog baby’s, ga ik vaak zingen met de gitaar. Als ze ouder zijn, maken we samen muziek. Tieners help ik een eigen lied te schrijven of we zingen samen hun lievelingsnummers, van Ed Sheeran en zo.
We beschikken over een harp, een gitaar, een djembé, een ocean drum, een hapi drum, twee keyboards ... en een hele kar vol kleine instrumenten. De instrumenten worden na elk gebruik ontsmet. Blaasinstrumenten hebben we niet, daar is het besmettingsgevaar te groot.
Kinderen trommelen er graag op los, om zich af te reageren. Ook muziekspelletjes zijn leuk. Of we zingen samen liedjes, vaak in een heel eigen versie, en begeleiden onszelf met xylofoons, onweermakers en boomwhackers. Dat zijn gekleurde plastic buizen met een verschillende toonhoogte waarmee je elk liedje kan spelen. De tune van FC De Kampioenen is altijd een succes.
De hoofdverpleegkundige vertelt mij bij welke kinderen ik kan langsgaan, als ze daar zin in hebben, en wie te ziek is. Vaak maken we muziek in de snoezelkamer. Kinderen die hier lang moeten blijven, geef ik soms gitaar- of pianoles, dan kunnen ze oefenen op de dagen dat ik hier niet ben. Zo hebben zo toch iets leuks om mee bezig te zijn.
Je merkt dat het iets doet met de kinderen. Je ziet hun lichaam ontspannen. Ook kleine momentjes hebben hun waarde. Zoals een kind dat heel weinig emotie toont, dat tijdens een liedje toch eens glimlacht of je aankijkt. Een tiener die zelf een liedje heeft geschreven of gitaar heeft leren spelen, is supertrots. Kinderen groeien van zulke ervaringen.
Noot: deze beelden werden voor de coronacrisis gemaakt.
