Margot: ‘Onze dienst bestaat vooral uit sociaal werkers. In totaal zijn we met 28. We staan in voor de emotionele opvang van patiënten en hun familie wanneer ze het moeilijk hebben. We bereiden ook samen met hen hun ontslag uit het ziekenhuis voor.’
Naima: ‘Bij patiënten die het Nederlands niet goed beheersen, help ik Margot en de collega’s een handje. Ik spreek Arabisch, mijn collega Sali Turks. We proberen ook cultuurverschillen te overbruggen. Voor moslims is het bijvoorbeeld heel belangrijk afscheid te nemen van een familielid, zodat ze vergiffenis kunnen geven of vragen. Door corona is dat echter niet altijd mogelijk. Als dat voor problemen zorgt, kunnen wij bemiddelen.’
Margot: ‘Wie nood heeft aan een gesprek met een pastor, kan bij Peter en Ria terecht. Zij staan ook in voor de mis op zondag, de ziekenzalving, het afscheidsgebed … Voor moslims regelt onze dienst indien nodig een gesprek met een imam. Er is ook een stille ruimte waar iedereen welkom is. Het UZA staat er echt om bekend heel meedenkend te zijn met de patiënten.’
Naima: ‘Het secretariaat is de ruggengraat van onze dienst. Neel en Saskia contacteren onder meer de externe medewerkers, zoals de (gebaren)tolken.’
Margot: ‘Samen met Nora en Wendy coördineer ik onze vrijwilligerswerking. In tijden van COVID-19 is de rol van vrijwilligers nog belangrijker dan anders. Ze begeleiden de patiënten naar consultaties en doorprikken met een spontane babbel de eenzaamheid van veel mensen.
Naima: ‘Het mooie aan onze job is dat je in één dag door een heel leven kan wandelen, van geboorte tot overlijden.’
Margot: ‘De crisissituaties op de spoeddienst zijn soms wel zwaar, vooral als het om kinderen gaat. Maar we kunnen veel betekenen voor mensen in de moeilijkste periode van hun leven. Het geeft veel voldoening als mensen je jaren later nog dankbaar zijn voor wat je op dat moment hebt gedaan.’
