Toen prof. em. Patrick Van Reempts vijf jaar geleden de fakkel doorgaf als diensthoofd intensieve zorg neonatologie in het UZA, lonkte een actief pensioen. Maar door artrose in zijn knie moest hij vaker stilzitten dan hem lief was. ‘Een probleem dat vermoedelijk ook te maken heeft met eerdere rugoperaties’, legt hij uit. ‘Daardoor verzwakten de spieren in mijn rechterbeen en belast ik mijn knie sterker, wat artrose bevordert. De afgelopen jaren werd het probleem geleidelijk erger. Kinesitherapie en ontstekingsremmende medicatie hielpen, maar niet voldoende.’ Op de duur kon de actieve zeventiger maar een paar kilometer meer fietsen of wandelen. Een zware straf voor iemand die in het verleden zijn hand niet omdraaide voor bergbeklimmen en gletsjertochten, en die nog altijd veel en graag erop uit trekt.
‘Voor een knieprothese kom ik nog niet in aanmerking’, vervolgt hij. ‘Daarvoor is mijn artrose niet ernstig genoeg. Bovendien schrikt die ingreep mij af: bij 10 tot 20 procent van de patiënten geeft hij geen goed resultaat, en ook de revalidatie is naar verluidt behoorlijk zwaar. Maar er moest iets gebeuren: ik voel me nog veel te jong om in de zetel te blijven zitten.’
Geen echte operatie
Zijn orthopedist dr. Krik Heusdens stelde embolisatie voor, een interventionele techniek waarbij kleine bloedvaatjes van de knie worden dichtgemaakt. Die methode wordt al langer toegepast om onder meer kanker te behandelen, maar de dienst radiologie zet de techniek sinds kort ook in tegen chronische kniepijn. Het grote voordeel is dat er geen echte operatie aan te pas komt: de interventieradioloog brengt via een klein sneetje in de lies een katheter in, een dun buisje, dat hij opschuift tot aan de knie. Via die weg spuit hij kleine bolletjes in de betrokken bloedvaatjes.
Het gaat om een erg vernieuwende therapie die het UZA voorlopig enkel in studieverband uitvoert. ‘Op dat moment had nog maar een handvol patiënten in het UZA de ingreep ondergaan, maar dat was voor mij geen bezwaar’, vertelt Patrick Van Reempts. ‘Wel heb ik me vooraf uitgebreid geïnformeerd. Op zo’n moment komt de arts in mij naar boven, vrees ik (lacht). Ik deed veel opzoekwerk en ging ook te rade bij een aantal artsen, onder wie de neurochirurg die mijn rug heeft geopereerd.’
Tijdens de procedure werd ik het opvoeren van de katheter gewaar, maar last of pijn ondervond ik niet.
De gepensioneerde arts was vooral beducht dat de ingreep een impact zou hebben op zijn andere gezondheidsproblemen. ‘Aan mijn rugoperaties heb ik een gedeeltelijke verlamming van mijn been en voet overgehouden, waardoor ik aan mijn voet een brace draag. Ik was bang dat de embolisatie die kwaal nog zou verergeren. Maar daarin werd ik gelukkig gerustgesteld.’
‘Al na een week verbetering’
Interventieradioloog dr. Thomas Jardinet voerde de ingreep uit. Patrick Van Reempts: ‘Door mijn ervaring op neonatologie weet ik dat het niet vanzelfsprekend is om zo’n katheter naar de juiste plek te leiden. Maar het verliep allemaal vlot. Tijdens de procedure werd ik het opvoeren van de katheter gewaar, maar last of pijn ondervond ik niet. Nog diezelfde dag mocht ik weer naar huis.’ Al na een week begon de behandeling haar vruchten af te werpen. De pijn verminderde en hij kon opnieuw vlotter stappen. In de weken erna verbeterde dat nog verder.
Al na een week begon de behandeling vruchten af te werpen. De pijn verminderde en ik kon opnieuw vlotter stappen.
Vandaag is Patrick Van Reempts blij dat hij de ingreep onderging. Hij maakt opnieuw wandelingen van soms wel 15 kilometer – een enkele keer meer – en haalde ook zijn elektrische fiets weer van stal. Al blijft hij voorzichtig. ‘Laatst was ik gaan wandelen in de Ardennen en ben ik gestruikeld, waarbij ik m’n knie verdraaide. Dan ben ik meteen een paar dagen out. Ik moet dus goed uitkijken waar ik mijn voeten neerzet. Tijdens lange wandelingen pauzeer ik geregeld en ik blijf ook trouw mijn kine-oefeningen doen. Dat alles onder de waakzame controle van dr. Heusdens’, zegt hij. Ook van de pijn- en ontstekingsremmers is hij nog niet helemaal verlost. Al ligt dat ook een beetje aan zijn eigen sportieve ambities. ‘We hebben intussen afgesproken dat ik die medicatie stilaan moet afbouwen en dat ik mijn wandelplannen daarop zal afstemmen.’
Als het enigszins kan, wil hij straks weer naar de Pyreneeën of Portugal, waar hij met zijn vrouw in het verleden prachtige tochten maakte. ‘Op onze leeftijd moet je geen gekke dingen meer doen, maar een stevige staptocht moet kunnen. Ik wil heel graag weer de bergen in. Of toch minstens de heuvels’, lacht hij.
Info: dienst orthopedie: T 03 821 32 47 - dienst interventieradiologie: T 03 821 38 03
