Zaterdagmorgen, zwembad van Beveren. 24 mannen en vrouwen staan klaar om in het water te duiken. Ze trainen voor de Zwintriathlon van september: 1.000 meter zwemmen, 45 km fietsen en 10 km lopen. De helft van hen zijn ex-kankerpatiënten. Samen met hun buddy’s nemen ze deel aan TriaGo!, een project van het UZA en AZ Monica dat ondersteund wordt door Think Pink.
‘Negen maanden lang trainen we voormalige kankerpatiënten en hun buddy’s op een medisch verantwoorde manier voor een kwarttriatlon’, zegt Rudi Frankinouille, triatlontrainer van het UZA-sportcentrum. ‘Normaal gezien volgen ex-kankerpatiënten een revalidatieprogramma van drie maanden. Met dit onderzoek willen we kijken of ze gebaat zijn met een langere training. Voelen ze zich nadien fysiek fitter? En vergroot het sporten hun kansen op een blijvend herstel? Uit verschillende internationale studies blijkt namelijk dat sporten het risico op herval beduidend kan doen afnemen. Daarnaast kijken we of de training een invloed heeft op de mentale gezondheid van de ex-patiënten. Wat is hun quality of life na negen maanden trainen? Wat dit project extra interessant maakt, is dat we de verschillen in conditie-opbouw kunnen opvolgen tussen die van de voormalige patiënten en die van hun buddy’s.'
Pyjamadagen
Een van de ex-kankerpatiënten die deelnemen aan TriaGo! is Claudia ‘Twee jaar geleden voelde ik een knobbeltje in mijn borst. Ik ben meteen naar de dokter gestapt. Mijn ergste vrees kwam uit: ik had borstkanker. Op Valentijnsdag moest ik onder het mes. Alles bij elkaar is het hele herstelproces goed verlopen. De “lightversie” noemde ik mijn behandeling soms. Ik moest maar viermaal chemo krijgen en een maand bestralingen. Al kun je chemotherapie bezwaarlijk licht noemen: bijna niet te geloven hoeveel neveneffecten de stoffen op je lichaam hebben. De weken na de chemo waren mijn ‘pyjamadagen’: ik was dan zo vermoeid dat ik vaak niet uit bed kon komen. Wie had toen kunnen denken dat ik twee jaar later zou trainen voor een kwart triatlon?’
‘In het begin had ik niet zoveel zin om deel te nemen. Ik ben niet echt sportief, en als advocate met een gezin met drie tieners heb ik een heel drukke agenda. Een ex-collega heeft me overtuigd om er toch voor te gaan. Een once in a lifetime-kans, vond hij. Zelf heeft hij ook kanker gehad. Hij wist dus waarover hij sprak.'
Trainen met buddy
‘Uiteindelijk heb ik me toch ingeschreven, en daar ben ik nog altijd heel blij om’, gaat Claudia voort. ‘Het mooie van het project is dat je ontzettend goed begeleid wordt. Ik vind het ook heel positief dat het programma langzaam wordt opgebouwd, want in het begin protesteerde mijn lichaam toch wat.’ Rudi Frankinouille: ‘We zijn bewust heel voorzichtig begonnen met een beperkte looptraining. De focus lag daarbij op techniek. Veel van de TriaGo!-deelnemers zijn niet gewoon om te sporten, en ik wil niet dat ze blessures oplopen. Ik probeer ook zo weinig mogelijk weerstand op te roepen bij hen door ze in het begin niet al te zwaar te belasten. Alle deelnemers zijn wel allemaal grondig gescreend, om er zeker van te zijn dat ze deze uitdaging fysiek en psychologisch aankunnen.’
Een ander groot pluspunt van TriaGo! is dat je niet alleen hoeft te trainen. Claudia: ‘Sporten in groep is heel motiverend. Daarnaast hebben we allemaal een buddy. Ik train samen met Huguette, die ik leerde kennen via de school van mijn kinderen. Het is zoveel leuker om met zijn tweeën te lopen.’ Ook voor de buddy zelf biedt het project voordelen. ‘Momenteel loopt mijn professionele leven niet zoals ik het wil’, vertelt Huguette. ‘Door deze sportieve uitdaging kan ik mijn gedachten wat verzetten. Het is ook een mooie kans om onder professionele begeleiding een nieuwe discipline te leren. Lopen kon ik al, maar ik heb heel veel opgestoken van de zwem- en fietstraining.’
Big Brother
Af en toe trainen Claudia en Huguette ook afzonderlijk. Valsspelen zit er echter niet in. Rudi Frankinouille: ‘Alle deelnemers hebben een hartslagmeter die bijhoudt hoe lang en hoe hard ze hebben gesport. De meter kan zelfs hun pasfrequentie registreren. Via een online coachingprogramma volg ik de resultaten op. Door alle gegevens bij te houden zie ik welke vooruitgang de deelnemers maken, hoe de conditie-opbouw evolueert …’
TriaGo! loopt nog een paar maanden, maar voor Claudia is het project nu al geslaagd. ’Aanvankelijk vreesde ik dat het doel te hoog gegrepen zou zijn, maar intussen heb ik al grote vorderingen gemaakt. Ik heb zelfs de Antwerp Ten Miles uitgelopen. Vóór mijn ziekte dacht ik dat ik onvermoeibaar was. Wanneer anderen hadden opgegeven, bleef ik doorgaan. Dat idee van onverwoestbaarheid heeft een knauw gekregen. Door deze sportieve prestatie te leveren, voel ik me weer sterk. Het blijft vaak een opgave om tijd te vinden, maar elke kans die het risico op herval verkleint, moet je aangrijpen, toch?’
Meer info: triagoblog.wordpress.com
