Het begon met een routinecontrole. Zoals bij veel vijftigplussers volgde de huisarts van Fons de PSA-waarden voor zijn prostaat in het bloed op. ‘Eerst schommelden ze wat, maar op een gegeven moment werden de resultaten zorgwekkend,’ vertelt Fons. Hij werd doorverwezen naar het UZA, waar dr. Tim Brits hem grondig onderzocht. ‘Ik onderging drie MRI-scans en toen er een tweede biopt – een klein stukje weefsel – werd genomen, bleken daarin kwaadaardige cellen aanwezig.’
Bocciardi-techniek
‘Dat was even slikken. Dokter Brits stuurde me door naar dokter Karen Fransis, die veel ervaring heeft met retzius-sparende robotoperaties. In overleg met haar beslisten mijn vrouw en ik om voor de operatieve oplossing te gaan. Je moet even van de ingreep herstellen maar het risico op complicaties is laag. Bij oudere mensen wordt vaak gekozen voor bestralingen om een operatie te vermijden. Maar dankzij de Bocciardi-techniek die dr. Fransis toepast, kan je ook op mijn leeftijd gerust een prostaatverwijdering ondergaan omdat het risico op urineverlies erg laag is. Dat voelde toch zekerder voor mij. Bij bestralingen moet je bovendien 6 tot 24 maanden hormonale therapie volgen en die heeft vervelende bijwerkingen zoals vermoeidheid, warmteopwellingen en gewichtstoename.’
Op drie oktober onderging Fons de operatie, uitgevoerd met de Da Vinci-operatierobot. ‘Het apparaat ziet eruit als iets uit een sciencefictionfilm, met die lange armen,’ lacht Fons. ‘Maar ik had er alle vertrouwen in. De operatie verliep vlekkeloos. Ik had geen pijn. Drie dagen later mocht ik al naar huis. De eerste zes weken mag je wel geen inspanningen doen. En twee weken lang had ik een sonde. Je urine komt dan in een zak die je op je been draagt, onder je kledij.’
Training in de lift
Bij de klassieke operatietechnieken kunnen ongeveer tien tot vijftien procent van de patiënten na verwijdering van de sonde hun plas ophouden. Bij de Bocciardi-techniek is dat tachtig procent. Ook Fons had amper urineverlies toen zijn sonde weggenomen werd. ‘Een grote opluchting. Tot dan kwam ik bijna niet buiten. De eerste weken draag je wel inlegkruisjes – een ongelukje kan altijd –, maar het ging meteen vrij goed.’
Zonder prostaat moet je extra controle krijgen over je bekkenbodemspieren. ‘Prof. dr. Vermandel leerde me een reeks oefeningen die je trouwens overal kan uitvoeren op een verloren moment, zoals in de lift. Ongeveer twee maanden na mijn operatie mocht ik al opnieuw tennissen. Ik ben heel blij dat ik mijn actieve leven kan hervatten én dat mijn PSA-waarden onder controle zijn.’
