Het steentje heeft hij nog en toont hij trots aan bezoekers. Al had het er wat hem betreft wat sneller uit gemogen. 'Ik had voor het eerst last tijdens een vakantie in Oostenrijk: vreselijke pijn in mijn buik, schouders en rug. Maar het ging vanzelf over. Zes maanden later, weer op vakantie in Parijs, was die pijn er weer en moest ik overgeven na het eten. Een opgetrommelde arts schreef me pijnstillers voor en weer liet ik het verder zo. Weer thuis volgden er echter nog aanvallen en op de duur belandde ik een paar keer in het ziekenhuis. Bijna twee jaar na de eerste klachten kreeg ik eindelijk de diagnose: een steentje in de alvleesklier. Ik moest worden geopereerd. In het academisch ziekenhuis in Nederland kreeg ik echter pas een afspraak voor drie maanden later – terwijl ik intussen morfinepleisters nodig had. Op aanraden van de Nederlandse Alvleeskliervereniging heb ik toen met het UZA gebeld. 'Komt u morgen maar', zeiden ze me daar. Ik was zo van slag dat ik vroeg of het geen week later kon. Want ik wist dat het een zware operatie zou worden.’
Ook dat nog: diabetes
‘Mijn chirurg, dr. Geert Roeyen, bleek gelukkig een empathisch man die meer dan een uur de tijd voor mij nam. Rond Pasen werd ik geopereerd. Ik zie me nog huilen op de operatietafel, zo bang was ik. Het was dan ook een zware ingreep: het steentje, een stuk van mijn pancreas én mijn galblaas werden verwijderd. En amper een paar uur later liep het mis: door een gesprongen bloedvat moest ik in allerijl opnieuw worden geopereerd. Toen moest ook mijn milt eruit.
Meer dan drie weken bleef ik in het UZA. Als ik rondliep, voelde ik me vaak beroerd en begon ik te zweten. Hypo's, bleek later: door de pancreasoperatie had ik diabetes ontwikkeld. En zo werd ik ook patiënt van endocrinoloog prof. De Block. Terug thuis ben ik gecrasht. Het leek wel alsof ik toen pas besefte wat me was overkomen. Langzaam ben ik fysiek en mentaal weer overeind gekrabbeld. Voor mijn diabetes ben ik nog jaren behandeld, tot prof. De Block tot mijn ongeloof zei dat het niet meer nodig was. Mijn pancreas had zich blijkbaar goed hersteld. Insuline of tabletten hoeven sindsdien niet meer, al blijft het nodig om op mijn voeding te letten en regelmatig op controle te gaan. Ik ben ontzettend blij dat ik destijds naar het UZA ben gegaan. Sinds mijn operatie heb ik geen dag pijn meer gehad en ben ik – hout vasthouden – niet meer ziek geweest.'
