Bij een pedicure kun je langsgaan om esthetische redenen. Een podoloog heeft een medisch diploma en kan naast de verzorging van voeten ook medische behandelingen uitvoeren. ‘Ik ben hier al een oud meubel’, lacht podoloog Christophe Jacobs. ‘In 1993 kwam ik in het UZA op stage. Er werd een multidisciplinaire voetkliniek uit de grond gestampt, de eerste van het land, en ik was erbij. Gaandeweg heb ik mij gespecialiseerd in de diabetische voet.’
Voor patiënten met diabetes is het cruciaal om hun voeten gezond te houden. De genezing van een piepklein voetwondje kan bij diabetici namelijk maanden aanslepen, en tot veel erger leiden. ‘In het UZA werken er twee podologen: collega Antoine Roels en ik. De meerderheid van onze patiënten is diabeet, maar soms zien we ook andere patiënten met voetproblemen’, legt Christophe uit. ‘We doen zowel wondpreventie als verzorging van voeten.’
Op inspectie
Eén keer per jaar moeten diabetische patiënten sowieso voor een voetinspectie langsgaan bij de podoloog. ‘Ik bekijk met de patiënt hoe we het risico op voetproblemen zo klein mogelijk kunnen houden. Daarom bestudeer ik hun schoeisel, hou ik eeltvorming in de gaten, kijk ik naar de staat van hun huid, of hun teennagels goed geknipt zijn zodat ze niet ingroeien, enzovoort. Ik test ook hun voeten op gevoel en doorbloeding. Het grootste deel van mijn patiënten is al een dagje ouder, en voor hen is het niet evident om zelf hun voeten goed te verzorgen. Veel patiënten komen dus om de paar maand terug voor verzorging.’
Hoogseizoen
In de zomerperiode is het extra druk voor Christophe en zijn collega. ‘Diabetici hebben minder gevoel in hun voeten. Het is goed mogelijk dat ze ergens op trappen zonder het te voelen. Sommige patiënten gaan op vakantie wandelen met stapschoenen die ze lang niet meer gedragen hadden, en krijgen wondjes aan hun voeten. Of ze hebben op heet zand gelopen en zonder het te voelen hun voetzolen verbrand. De zomer is voor ons een hoogseizoen’, lacht hij.
Een teen gered
‘Ik doe mijn job heel graag, ik heb heel toffe collega’s en er zijn veel patiënten die ik regelmatig terugzie. Dat schept een band. Maar helaas zijn vele patiënten al wat ouder, en moet je soms onverwacht afscheid nemen. Af en toe moeten er ook stukken voet of teen geamputeerd worden. Dat is moeilijk voor de patiënt, en ik leef daar ook mee mee. Dat vind ik het moeilijke gedeelte van mijn job. Maar als ik een amputatie kan vermijden of een teen kan redden, dan is mijn hele week goedgemaakt!’