'Ik kom wekelijks mijn gehoor oefenen nadat prof. dr. Vincent Van Rompaey eind september een cochleair implantaat (CI) bij me plaatste. Dat is een klein toestel dat via elektroden rechtstreeks signalen geeft aan mijn gehoorzenuw.
Na jaren van frustratie en minder horen voel ik me weer een betere versie van mezelf. Mijn gehoor gaat nooit volledig terugkeren, maar ik herken al eenvoudige geluiden die ik tien jaar niet meer kende. Boter die in de pan sist of regen die op het dak tikt, hoe heerlijk is dat! Ik ben nog maar 54 en ik wil nog lang van het leven genieten.'
Waarom kreeg je een CI?
'Mijn gehoor was zo slecht geworden dat het nodig was. Tot vijftien jaar geleden stond ik in het onderwijs, maar omdat ik mijn leerlingen amper nog verstond, heb ik me tot zorgkundige herschoold. De oorzaak van mijn gehoorverlies is nooit eenduidig achterhaald, maar ik hoorde jaar na jaar minder en stress heeft dat proces zeker versneld. Sinds 2006 werk ik in het AZ Sint-Elisabeth in Zottegem. Ik zit in de nachtploeg omdat er dan minder omgevingslawaai is en omdat mijn collega's dan iets meer tijd hebben om eens een woord te herhalen.'
Hoe verliep de operatie?
'De operatie ging zeer vlot. Het team van prof. Van Rompaey had me vooraf uitgebreid gescreend. Ze onderzochten me een hele namiddag en legden me haarfijn het handelingsplan uit. Iedereen die iets met de operatie te maken had, kwam even langs: de anesthesist, verpleegkundigen, de chirurg. Dat voelt zeer geruststellend al was ik de dag zelf wel zenuwachtig. Uiteindelijk kon prof. Van Rompaey bijna het maximum aantal elektroden plaatsen, wat betekent dat ik een maximaal resultaat uit mijn CI kan halen. '
Wanneer kon je voor het eerst door je CI horen?
'Eerst moet de wonde van de operatie goed genezen. Pas daarna, een vijftal weken na de ingreep, wordt je CI aangezet bij je eerste controle of fitting door de audioloog. Dat moment vergeet ik nooit. Al na tien minuten hoorde ik een geluid. Mijn man en ik kregen tranen in de ogen! Dat geeft hoop voor de revalidatie: zodra je weer geluiden hoort, kan je je hersenen trainen om zo veel mogelijk geluiden te leren herkennen op basis van de impulsen die je waarneemt. Intussen ga ik wekelijks naar het revalidatiecentrum om spraak- en luisteroefeningen te doen.'
Merk je veel vooruitgang?
'Zeker. Ik ga mijn gehoor nooit volledig terugkrijgen. Je kan 21 elektroden niet vergelijken met 30.000 haarcellen in je oor die signalen doorsturen. Dat heb ik al lang aanvaard. Maar ik kan zelfs weer muziek horen, wat lang niet alle patiënten met een CI kunnen. Momenteel leer ik zo veel mogelijk instrumenten herkennen. Ik oefen nu ook sterk op cijfers, omdat ik in de supermarkt wil verstaan hoeveel de rekening is zonder dat ik op het scherm hoef te kijken. Het is vaak hard werken, maar bij elk stapje vooruit ben ik tevreden.'
Heeft je CI een grote impact op je job als zorgkundige?
'Ik ben een doorzetter, zeggen ook mijn collega's vaak. Ik heb me bijvoorbeeld van in maart 2020 opgegeven om op de COVID-19-afdeling mee te helpen. Ik werk nog afwisselend op de COVID-19-afdeling en op neurologie. Door mijn operatie was ik een paar weken out, maar ik kon sneller dan verwacht weer starten. Nu ik geleidelijk aan wat beter hoor, versta ik ook de patiënten en mijn collega's beter. Dus ja, dat is enorm fijn. Mijn werk is mijn passie – ik mag er niet aan denken dat dat zou wegvallen. Door COVID-19 en mijn operatie heb ik een zeer ingrijpende periode achter de rug. Ook mijn team was in deze hectische periode blij dat ik snel weer van dienst was!'
Verandert er ook veel in je privéleven?
'Absoluut. Voor ik slecht hoorde, hadden mijn man en ik een heel sociaal leven. Maar in groep op restaurant of naar het toneel gaan ging niet meer voor mij. Ik ben heel benieuwd of we dat opnieuw kunnen oppikken. Door corona heb ik nog niet kunnen testen wat ik versta als vrienden in één ruimte door elkaar praten. Een extra moeilijkheid voor mij is trouwens dat iedereen nu een mondmasker draagt en ik niet meer kan liplezen. Ik merk op het werk ook dat het vaak moeilijker gaat als ik moe ben. Nu, dat is normaal, ik moet mijn hersenen nog veel trainen om meer geluiden te herkennen. Maar ik weet wel al dat ik volgend jaar een immense stap vooruit zal hebben gezet.'
Zijn er ook nadelen aan een CI?
'Je ziet het implantaat natuurlijk zitten achter mijn oor. Maar ik voel daar totaal geen schaamte over. Het maakt net duidelijk dat ik niet goed hoor en dat is handiger. Het raakt me niet als ik onbekenden naar mijn CI zie kijken. Onlangs vroeg een patiënt ernaar. Dan leg ik met plezier uit dat dat is om beter te horen. Weet je, geluiden maken zo veel verschil voor je dagelijkse leven. Ik ben nooit in een slachtofferrol gekropen, en toch merkt iedereen in mijn omgeving dat ik sinds mijn CI veel vrolijker ben.'
