Het systeem is, integendeel, zeer succesvol. De steeds betere gezondheidszorg levert een langere levensduur op, een lagere kindersterfte, een betere levenskwaliteit, hogere kansen op overleven bij ernstige ziekte, zelfstandigheid tot op hoge leeftijd. Juist dat succes is het probleem, niet het falen: het succes kost geld. Vooruitgang in behandelingen is duur. We willen er alleen niet meer voor betalen: de overheid niet, de verzekeraars niet, en de individuele patiënt kan het niet.
Een actueel voorbeeld is de percutane aortaklep, een nieuw soort hartklep die door cardiologen langs een ader in het hart kan worden aangebracht. Doelgroep: patiënten die een openhartoperatie door hun hoge leeftijd niet meer aankunnen. Resultaten: verbluffend. Prijs: 19.000 euro. Terugbetaling in België: 0. In andere landen: alles. Het UZA is ten voordele van zijn patiënten naar de rechtbank getrokken en heeft het proces gewonnen. Het Bijzondere Solidariteitsfonds van het RIZIV moet tussenkomen in de kosten van de percutane aortaklep. Alleen heeft de rechter geen vast bedrag bepaald, zodat dat voor elke individuele patiënt verschilt.
Daarom heeft het RIZIV inderhaast toch een vaste – en te lage – terugbetaling voorzien, beperkt tot 30 kleppen per jaar voor heel België. In het UZA alleen al behandelen wij jaarlijks 30 patiënten op die manier.
Het RIZIV baseert zich op een “wetenschappelijke” studie van het federaal Kenniscentrum, dat criteria gebruikt die nergens anders ter wereld gebruikt worden. De grens tussen wetenschap en politiek is verdwenen.
De overheid wil niet meer betalen voor nieuwe technieken en voor betere zorg. Niet de gezondheidszorg faalt, maar wel de financiering.