De eerste keer dat het fout liep, was tijdens een etentje bij familie, jaren geleden. 'Terug thuis kreeg ik jeuk achter mijn oren, op mijn voorhoofd en in mijn hals. In de maanden daarna gebeurde dat nog een paar keer. Na lang uitpluizen kon ik de boosdoener achterhalen: sesamzaad en sesamolie. Ik liet me voor allergieën nakijken in het ziekenhuis, maar de huidtests brachten niets aan het licht.
Doordat ik heel goed oplette met wat ik at, kreeg ik daarna nog amper reacties. Maar ze werden wel altijd erger, zodat ik altijd met de schrik zat. Tijdens een feest vorige zomer ging het weer mis. Na het eten van wat garnituur, blijkbaar met een kruid dat verre familie is van sesam, kon ik opeens niet meer goed ademen. Ik voelde mijn keel opzwellen. Mijn geluk was dat er nog drie gasten met een voedselallergie waren, die noodmedicatie bij zich hadden. Ik heb toen alle geneesmiddelen geslikt die zij op zak hadden.
Opnieuw in ademnood
Op aanraden van mijn huisarts ben ik toen naar het UZA gegaan. Ook daar leverden de bloed- en huidtests aanvankelijk niets op. Prof. dr. Didier Ebo stelde daarop voor om een uitlokkingstest te doen, waarbij ik onder medisch toezicht sesamzaad moest eten. Al snel had ik prijs: weer ademhalingsproblemen en erge jeuk. Ik kreeg meteen medicatie toegediend en moest die nacht in het ziekenhuis blijven. Twee weken later bevestigde een speciale bloedtest dat ik ook allergisch ben voor sesamolie en vermoedelijk ook voor Shiso Purple Perilla, het fameuze kruid dat ik op dat feest had gegeten.
Na die diagnose kon prof. Ebo eindelijk de juiste medicatie voorschrijven. Ik ga de deur niet meer uit zonder. Bij een reactie moet ik een pil slikken en als dat niet helpt, moet ik mezelf een inspuiting met adrenaline geven, indien nodig zelfs twee. Ik heb ook altijd een lijst bij me met de voedingswaren die ik niet mag eten. Want sesamzaad en sesamolie zitten in best veel producten, bijvoorbeeld in broodstengels en muesli.
Prof. Ebo drukte mij op het hart dat ik mijn allergie heel ernstig moet nemen: zonder behandeling kan ik aan een heftige reactie overlijden. Toch ben ik vooral blij dat ik niet meer voortdurend bang hoef te zijn. Ik neem geen enkel risico, maar mocht het nog eens fout gaan, dan heb ik mijn behandeling bij me.'
