We zijn al even aan het praten als Alexia komt binnengestoven met haar beste vriendin. Veel tijd heeft ze niet, want ze moet dadelijk naar een feest. Ze ziet eruit om door een ringetje te halen. Mama Isabelle (52) blinkt van trots. Mijn man en ik waren al jaren aan het proberen voor een kindje toen we bij het fertiliteitscentrum van het UZA aanklopten', vertelt ze. 'Daar bleek dat mijn eileiders helemaal dicht zaten. Ik werd geopereerd, maar ook daarna werd ik niet zwanger. Daarop stelde prof. Delbeke in vitro fertilisatie (ivf) voor. Een zware behandeling, maar ik heb ze met de glimlach ondergaan. Het team ving ons trouwens schitterend op. De artsen waren eerlijk over onze kansen en de benadering was heel persoonlijk. We waren niet meneer en mevrouw, maar Bruno en Isabelle. Heel soms loop ik nog eens langs op het fertiliteitscentrum en dan krijgen die mensen nog steevast een knuffel van mij.
Een lach en een traan
Aan de hormonale behandeling hielden we een zestal embryo's over, waarvan er twee werden teruggeplaatst. Die eerste poging draaide echter uit op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Natuurlijk was ik verdrietig, maar ik zag ook de positieve kant: ik kon zwanger worden. Verpleegkundige Gerd pakte me eens goed vast en prof. Delbeke zei: 'Het jaar is nog jong, dit jaar hou jij een kindje in je armen.' Naar een adempauze had ik geen oren: als ik iets wil, moet ik het hebben. En dus liet ik kort daarna twee van de overblijvende embryo's terugplaatsen. Eentje heeft het gehaald: onze Alexia.
We hebben nooit een geheim gemaakt van de manier waarop Alexia is verwekt. Ze heeft er nooit problemen mee gehad.' Alexia: 'Mama zei altijd dat ik een ijsprinsesje was, want ik kwam uit de diepvries. Wanneer ze het mij precies heeft verteld, kan ik me niet herinneren. Ik ben opgegroeid met het idee en vind het heel normaal.'
Isabelle: 'Op haar zestiende heb ik Alexia een brief gegeven die ik had geschreven toen ze zes maanden oud was. Ze had woorden gehad met haar papa en zat ongelukkig op haar kamer. In die brief had ik destijds beschreven hoeveel moeite het ons had gekost om haar te krijgen en hoe ontzettend blij we met haar waren. Dat heeft haar toen erg geraakt.'
