De meeste patiënten zijn zes maanden na zo'n ingreep alweer goed aan het werk, maar dus niet mijn collega. Pech, zegt de dokter, zijn rug wil niet mee. En zoals hem ken ik er wel meer.
Het overkomt niet alleen dertigers, veertigers of vijftigers, dat hun rug niet meer mee wil. Steeds meer pubers sukkelen met hun rug en hebben een wervelkolom met tekenen van slijtage. Vanzelfsprekend wordt dan met een beschuldigende vinger naar computer, tablets en televisie gewezen. Terecht wellicht, veel tieners zitten urenlang, om spelletjes te spelen op de computer, te skypen of facebooken met vrienden. Maar hoeft dat zo dramatisch te zijn? Een collega merkte in de krant terecht op dat we overbezorgd zijn als het om onze kroost gaat, op het hysterische af. Minder dan 200 jaar geleden stonden kinderen van die leeftijd uren voorovergebogen aan weefgetouwen. Iemand ooit vernomen dat de gevolgen voor hun rug zo dramatisch waren? Het heeft in elk geval de geschiedenisboeken niet gehaald.
Gaan we mee in de hysterie of doen we net het omgekeerde en slaan we elk advies voor een gezonde rug in de wind? Uit luiheid ben ik geneigd voor het tweede te kiezen. Maar, wie zijn gezond verstand gebruikt wéét dat zitten en weinig bewegen ronduit slecht is voor onze wervelkolom. Onze spierkracht gaat samen met onze conditie zienderogen achteruit. De rug is minder sterk, raakt overbelast en verslijt ook sneller. En slijtage doet pijn, waardoor we nog minder bewegen. Met nog meer pijn. Het zou toch zonde zijn om de rug van onze pubers daar nu al mee te hypothekeren. We staan er niet vaak bij stil, maar onze rug is onze steunpilaar. Hij moet ons dragen, ons leven lang. Vraag maar aan mijn collega … We kunnen hem dus maar beter goed soigneren, en dat betekent bewegen, spieren kweken en soepel blijven. Denkt u daar af en toe eens aan als u na een heerlijke televisieavond stram en stijf uit uw zetel opstaat?
Katty Allaert