Een hyperventilatie-aanval kan erg beangstigend zijn, maar is op zich niet ernstig. In het allerslechtste geval valt u flauw, waarna uw ademhaling zich onmiddellijk automatisch herstelt.
Hoe weet u dat het om hyperventilatie gaat?
Als u een gewone hyperventilatie-aanval hebt gehad, kan de arts dat nadien niet meer opsporen in het bloed. U kunt wel een hyperventilatie-provocatietest laten doen. U krijgt dan een masker op en er wordt u gevraagd een aanval uit te lokken door snel en oppervlakkig te ademen. Aan de hand van het gemeten CO²-gehalte in de uitgeademde lucht en een vragenlijst over de klachten, kan de arts nagaan of de eerdere symptomen inderdaad toe te schrijven waren aan hyperventilatie.
Wat kunt u ertegen doen?
De meest efficiënte manier om een aanval te stoppen, is ademen in een plastic zak. Zo ademt u de uitgestoten CO² opnieuw in en verdwijnen de klachten. Daarnaast moet u vooral proberen opnieuw rustig te ademen. Als u vaak last hebt van hyperventilatie, stapt u het best naar een kinesitherapeut. Die kan u leren een aanval tijdig te herkennen en beter adem te halen.
Wat is chronische hyperventilatie?
Bepaalde ziekten, bijvoorbeeld een nierafwijking of diabetes die nog niet is ontdekt, hebben als gevolg dat de zuurtegraad in het lichaam te hoog is. Het lichaam probeert dan het evenwicht te herstellen door voortdurend te hyperventileren. De longarts kan dat eenvoudig vaststellen door de gassen in het bloed te meten. Uitzonderlijk kan chronische hyperventilatie ook als geïsoleerd probleem bestaan, doordat mensen systematisch op de verkeerde manier ademen.
